Goedkoop kleding scoren én eerlijke koffie kopen: in Roden kan het onder één dak. Tweedehands kledingzaak is opgelucht. ‘Voelden ons zo in de steek gelaten’
Marieke Kwak • 4 maart 2023, 15:30 • Drenthe
Op de voorgrond spullen van de Wereldwinkel, daarachter hangt de tweedehands kleding. Foto: Peter Wassing
Verdriet, hoop en vreugde. De emoties wisselden elkaar de afgelopen tijd af bij de vrijwilligers van tweedehands kledingzaak De Cirkel in Roden. Vijf maanden waren ze dakloos. Maar ze gaan verder, in de Wereldwinkel.
Ja, nu zijn ze blij. Stralend lopen ze rond in het pand van de Wereldwinkel, die de helft van haar ruimte heeft ingeleverd voor hun tweedehands kleding. Maar wat was het een onzekere tijd voor de vrijwilligers van De Cirkel. De winkel, waar ook statushouders en mensen met een beperking werken, sloot noodgedwongen de deur op 1 oktober.
Destijds zat De Cirkel bij de bibliotheek in, maar die wilde de ruimte gebruiken voor een hub: een plek waar mensen kunnen wachten op de bus, koffie drinken of studeren.
In de steek
,,Het was heel erg’’, zegt Sonja Mugge, die op de feestelijke heropening is afgekomen. Mugge is 80 jaar en zet zich al bijna dertig jaar in voor De Cirkel.
,,We moesten weg en bij de gemeente kregen we nul op het rekest, hoezeer we ook om hulp vroegen. Wij kunnen geen hoge huur betalen, maar met wat subsidie hadden we best een ruimte kunnen krijgen. Wat het ergste was, was dat de manege op een gegeven moment wél geld kreeg, zelfs meer dan een miljoen euro, voor een verplaatsing. We voelden ons zo in de steek gelaten.’’
Ze kan er nog steeds niet bij dat de gemeente Noordenveld zo weinig welwillend was. ,,De gemeente propageert een recycle-gemeente te zijn. Nou, wij recyclen! Als je ziet wat er op de stranden in Afrika ligt, al die afgedankte kleding. Verschrikkelijk. En dat komt allemaal in zee terecht.’’
Tweedehands
Ze wijst op haar kleding. ,,Allemaal tweedehands. Ziet er netjes uit, hè? Als ik uit zou moeten doen wat niet nieuw is, dan stond ik hier nu naakt. Zelfs mijn schoenen zijn tweedehands.’’
Niet alleen de zestien vrijwilligers vielen in een gat toen het doek voor De Cirkel viel. Ook de pakweg tien statushouders en mensen met een beperking raakten hun dagbesteding kwijt. Zoals Jeltje Siegers (57), die vandaag ook even poolshoogte komt nemen. Trots wijst ze aan waar de jurken, blouses en vesten hangen. Dat is haar werk geweest, deels.
Toen ze hoorde dat De Cirkel weer openging, was ze er als de kippen bij om te helpen. ,,Ik heb een kleine beperking. Als ik betaald werk doe, komt er teveel op mij af. Ik hoopte al dat De Cirkel weer open zou gaan. Mijn taak is vooral ophangen. Heel af en toe prijs ik ook, maar ik heb de bedragen nog niet helemaal in mijn hoofd.’’
Minder toeloop Wereldwinkel
De Cirkel en de Wereldwinkel, met onder meer koffie en thee waar boeren een eerlijke prijs voor krijgen, denken dat ze een goede combi zijn. De Wereldwinkel zag haar klandizie sinds de coronacrisis flink verminderen. ,,De ruimte was te groot geworden. Maar we wilden het pand wel graag houden. Het is ons eigendom’’, zegt Ria Pater, waarnemend voorzitter van de Wereldwinkel.
,,Met De Cirkel erbij kunnen we de huisvestingskosten verdelen. Zij betalen huur en zorgen hopelijk ook voor meer toeloop, doordat hun klanten ook even bij ons komen kijken. Een win-win situatie.’’
Kruisbestuiving
Alie Beuker, voorzitter van De Cirkel, is ervan overtuigd dat die kruisbestuiving er gaat komen. ,,Niet iedereen die bij ons komt, zal ook bij de Wereldwinkel gaat kijken, maar een deel wel. Ons publiek is heel gevarieerd. Minima komen bij ons om goedkoop kleding te kopen of om kleding in te brengen; zij krijgen veertig procent van de opbrengst. We hebben ook klanten met een grote beurs die het leuk vinden om voor weinig geld iets leuks te kopen. Dat is bijna een sport geworden. En er zijn milieubewuste mensen die uit principe geen nieuwe kleding willen kopen.’’
Ook het feit dat beide organisatie zich inzetten voor een sociaal doel pleit volgens haar voor het samenwonen.
Zelfvertrouwen
,,We hebben veel raakvlakken. We zijn allebei vrijwilligersorganisaties, vinden duurzaamheid belangrijk – kleding die niet wordt verkocht schenken wij Cordaid – en we zetten ons in voor het goede doel. De winkel is voor ons eigenlijk een middel om mensen te laten groeien en zelfvertrouwen te geven. Statushouders leren bijvoorbeeld hoe een Nederlandse winkel werkt, hoe wij hier met elkaar omgaan en ze leren de taal. Jaren geleden kwam hier een vrouw die uit Iran was gevlucht en totaal geen Nederlands kon. Nu spreekt ze de taal goed, is ze zelf vrijwilliger en zit ze zelfs in het bestuur. Dat is toch prachtig? Daar doen we het voor.’’
